De ongeschreven sociale regels heb ik met veel meer vallen en opstaan moeten leren in plaats van de vanzelfsprekende ontwikkeling.
Wat voor velen voordehand lag (ouders ook feliciteren als dochter jarig is) was dat voor mij niet zo.

Nieuwe sociale situaties moet ik vaak actief inschatten. Hierdoor let ik onbewust net wat meer op het lezen van lichaamstaal, stemverheffing, de emotie in het gezicht en woordkeuzes wanneer ik met iemand spreek, zodat ik zeker weet dat ik deze persoon goed begrijp. Ook let op de houdingen van anderen zodat ik deze kan kopiëren. Nogmaals: Dit gaat vaak onbewust.
Doordat ik zo moet observeren ben ik terughoudend bij eerste gesprekken, maar kan ik mij wel degelijk goed inleven in de ander.

Het inschatten van wanneer ik een gesprek kan onderbreken om iets te vragen of te zeggen gaat bij mij meestal niet intuïtief. Ik moet actief de juiste timing zoeken. Met name wanneer ik mensen niet of nauwelijks ken. Dat kost soms wat meer energie.
Mijn collega's goed leren kennen is voor mij daarom belangrijk. (Door samen te lunchen en kletsen over meer dan het werk bijvoorbeeld.) Dan kost het mij minder energie hen in te schatten en hoef ik niet telkens alert te zijn. Hierdoor kan ik hen beter aanvoelen en weet beter wanneer ik hen aan kan spreken, een grapje kan maken (wat ik graag doe) of moet helpen.
Bovendien is het gezellig je collega’s goed te kennen. Ik ga daardoor met plezier naar mijn werk.

Als ik een sociale situatie verkeerd heb ingeschat of op een verkeerd moment onderbreek weet ik overigens dat het geen ramp is. Ik benoem het vaak of reageer luchtig: "Sorry,ik ben niet altijd zo goed in het onderbreken van gesprekken maar mag ik iets vragen?"
Of ik maak er een grap van. Collega: "Sofie, wil je iets vragen?" Ik: "Nee, ik luister jullie graag af, ga gerust door"(met knipoog)
Droge humor heet het ook wel, dat zorgt bij mij voor relativeren en het kan bijdragen aan een open huiskamersfeer.
Op hetzelfde moment wil ik ermee zeggen dat ik het niet lomp bedoel maar er soms niet zo handig in ben.
Een ander met respect behandelen staat namelijk hoog in het vaandel bij mij.
Deze droge humor komt voort uit dingen letterlijk nemen. Als kind zei ik hierdoor vaak per ongeluk iets grappigs. Ik had niet door dat dat letterlijk nemen voor anderen niet vanzelfsprekend was.

Omdat ik graag zoveel rekening houd met anderen, kan ik er slecht tegen als anderen dit niet doen. Hierdoor kan ik erg slecht tegen bullenbakken. Deze mensen zijn onvoorspelbaar en begrijp ik niet. Ik ga ze liever uit de weg.

Doordat ik mij zo inspan om de ander in te schatten en weet dat men op vele verschillende manieren kan denken, ben ik wat meer open-minded. Dit zorgt voor extra levendigheid en diepgang in mijn tekeningen, frisse ideeën en net wat andere alledaagse gesprekken.

Structuur is erg belangrijk voor mij.
Dat wil niét zeggen dat ik een heel strakke planning moet volgen of graag veel repetitief werk doe.
Liever maak ik een globale weekplanning. Deze zet ik in mijn papieren agenda met een tijdsinschatting erbij.
Dan hoef ik enkel een globaal schema te volgen en niet alles drie keer te overdenken of telkens opnieuw tijdberekeningen te maken.
Een tip is om je dag niet té vol te plannen. Dan haal je het niet en moet je schuiven met je planning. Dat geeft geen win-gevoel en werkt averechts.

​

Tot slot ben ik door het vele dromen en denken, en het observeren van sociale situaties best goed in zelfreflectie geworden en heb ik een luisterend oor ontwikkeld.